Οι κηδεμόνες συχνά παραπονιούνται για την κακοσμία του στόματος, η οποία με το πέρας του χρόνου γίνεται ανυπόφορη.
Η κακοσμία αυτή προέρχεται από την περιοδοντική νόσο. Η αιτία της νόσου είναι η μικροβιακή πλάκα που καλύπτει τα δόντια μετά από τα γεύματα, όπου σε συνδυασμό με το σάλιο και τα βακτήρια του στόματος, οδηγεί στον σχηματισμό της τρυγίας (πέτρα).
Η τρυγία έχει σκληρή σύσταση και προκαλεί σοβαρή φλεγμονή στα ούλα (ουλίτιδα), το μικροβιακό φορτίο που περιέχει, και συνεχίζει να αναπτύσσεται, προκαλεί περαιτέρω καταστροφή των περιοδοντικών ιστών, με τελικό αποτέλεσμα την υφίζηση των ούλων (τμήμα της ρίζας του δοντιού είναι εκτεθειμένη στο στοματικό περιβάλλον) και την πτώση του δοντιού.
Προδιαθέτοντες παράγοντες θεωρούνται: Η ηλικία, η φυλή, η διατροφή, η παρουσία νεογιλών δοντιών, τα υπεράριθμα δόντια και ο σακχαρώδης διαβήτης. Ζώα τα οποία πάσχουν από περιοδοντική νόσο εμφανίζουν δύσοσμή αναπνοή, ουλίτιδα (ούλα κόκκινα και οιδηματικά που ματώνουν εύκολα), σιελόρροια, δόντια σκούρου καστανού χρώματος ιδιαίτερα στη βάση τους (στο σημείο επαφής με τα ούλα), πόνο κατά τη μάσηση, δόντια που κουνιούνται ή λείπουν.
Η διατήρηση της καλής στοματικής υγιεινής επιτυγχάνεται με την πρόληψη έναντι της εμφάνισης της περιοδοντικής νόσου αλλά και διάφορων άλλων νοσημάτων της στοματικής κοιλότητας.
Έτσι, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα διάφορα σημεία κλειδιά, που θα μας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
- Η εκπαίδευση: Είναι πολύ σημαντικό, το ζώο μας από πολύ μικρή ηλικία, να έρχεται σε επαφή με χειρισμούς που αφορούν στον καθαρισμό των δοντιών τους. Τόσο τα κουτάβια, όσο και τα γατάκια προσαρμόζονται εύκολα στο βούρτσισμα των δοντιών τους, ενώ στα ενήλικα τέτοιοι χειρισμοί θα πρέπει να γίνονται σταδιακά και πάντα με βάση την ιδιοσυγκρασία του κάθε ζώου. Η καταλληλότερη ηλικία για να ξεκινήσει το βούρτσισμα των δοντιών είναι από τη 8η έως τη 10η εβδομάδα της ζωής του ζώου, αφού στην ηλικία αυτή, τα περισσότερα κουτάβια και γατάκια έχουν, εκ φύσεως, περιέργεια για το περιβάλλον τους και είναι περισσότερο δεκτικά στους χειρισμούς σε σχέση με τα μεγαλύτερα σε ηλικία ζώα.
- Το βούρτσισμα: Όπως προαναφέρθηκε, η καλύτερη λύση του προβλήματος είναι η πρόληψη. Σε καμία περίπτωση, το βούρτσισμα των δοντιών δεν θα πρέπει να είναι τραυματική εμπειρία για το κατοικίδιο μας και θα πρέπει πάντα να γίνεται με ήπιους χειρισμούς, ακόμη κι αν το ζώο είναι εκπαιδευμένο και δεκτικό. Ο καθαρισμός των δοντιών προτείνεται για γίνεται ώρες που το ζώο δεν αντιδρά πολύ ή φέρει λιγότερη αντίσταση και είναι ήρεμο. Τέτοιες ώρες είναι όταν νυστάζει ή μόλις ξυπνήσει. Είναι πολύ σημαντικό να ανταμείβουμε το ζώο μετά από το βούρτσισμα έτσι ώστε να καθιερωθεί ως μια ευχάριστη εμπειρία για αυτό. Οι οδοντόκρεμες που χρησιμοποιούνται θα πρέπει πάντοτε να έχουν ένδειξη για τα κατοικίδια μας, αφού ανθρώπινα σκευάσματα μπορεί να προκαλέσουν γαστρεντερικές διαταραχές ή και να είναι τοξικά. Ή διαδικασία θα πρέπει στα αρχικά στάδια περιλαμβάνει την τοποθέτηση του δακτύλου μας μέσα στο στόμα του ζώου με μικρή ποσότητα ειδικής οδοντόκρεμας, και στη συνέχεια την απαλή τριβή πάνω στα ούλα. Αργότερα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδική μαλακή οδοντόβουρτσα.
Η καλύτερη θέση για το βούρτσισμα των δοντιών είναι η αγκαλιά μας, αφού τα περισσότερα ζώα αισθάνονται άνετα και ασφαλή μέσα σε αυτήν.
- Η διατροφή: Αποτελεί ένα αρκετά αποτελεσματικό μέσο για τη διατήρηση της στοματικής υγιεινής. Οι τροφές σε μορφή κροκέτας καλής ποιότητας απομακρύνουν την πλάκα με μηχανικό τρόπο (μέγεθος, δομή και σκληρότητα κροκέτας) και με χημικό τρόπο (δέσμευση αλάτων ασβεστίου). Εξαιρετικά είναι τα αποτελέματα έπειτα από κατανάλωση της barf τροφής.
- Τα παιχνίδια: Καλό θα είναι να παρέχονται ειδικά μασώμενα παιχνίδια
- Μασώμενά κόκαλα, να δίνονται με φειδώ, αφού η κατάχρηση τέτοιων προϊόντων μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα του πεπτικού συστήματος.
Αν τα προβλήματα συνεχίζονται, τότε είναι καλή ώρα να επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας για εξέταση.
Πηγή : katoikidiaendrasi.gr